اثر عصاره ی اندام های هوایی گیاه گزنه بر آزادسازی انسولین و پپتید-c از رده ی سلول های بتای پانکراس موش صحرایی (rin۵f) و میزان مصرف گلوکز توسط سلول های ماهیچه ی انسان

چکیدهمقدمه: در بررسی های متعدد تأثیر عصاره ی الکلی گیاه گزنه در کاهش قند خون نشان داده شده است. این مطالعه با هدف تعیین سازوکار احتمالی تأثیر عصاره ی گزنه در کاهش قند خون در سلول های ماهیچه ی انسان و سلول های پانکراس موش صحرایی (rin5f) انجام شد. مواد و روش ها: سلول های بتای پانکراس و سلول های ماهیچه ی انسان در محیط کشت و درون فلاسک های متعدد آماده شدند. با تیمار عصاره ی الکلی گزنه با دوزهای 50، 100 و 200 میکروگرم درون فلاسک های حاوی سلول های ماهیچه و با همین مقادیر تیمار گزنه ی توأم با انسولین، درون دسته­ای دیگر از فلاسک های حاوی سلول های ماهیچه ی انسان، میزان گلوکز فلاسک های مورد و شاهد در زمان های صفر، 60، 120، 180 دقیقه سنجش شد. درون فلاسک های سلول های بتای پانکراس rin5f نیز دوزهای مورد اشاره از عصاره ی گزنه تیمار و در زمان های صفر، 60، 120، 180 دقیقه غلظت انسولین و پپتید-c اندازه­گیری شد. یافته ها: میانگین گلوکز گروه های محیط سلولی ماهیچه ی انسان با افزودن عصاره ی گزنه به تنهایی و یا با انسولین در مقادیر و زمان های ذکر شده تغییر معنی دار پیدا نکرد. میزان انسولین در محیط های سلولی پانکراس در گروه های مختلف گزنه و زمان های مختلف میکروگرم بر میلی لیتر 2/0 و پایین تر بود. میزان پپتیدc- اندازه گیری شده در گروه 50 میکروگرم در فواصل زمانی مورد اشاره 31/0، 33/0 ،86/0، 8/0 و در گروه 100 میکروگرم 7/0، 2/0، 4/0، 39/0 و 200 میکروگرم 32/0، 33/0، 93 /0 و77/0 میکروگرم در میلی لیتر بود (تغییر غیر معنی دار). نتیجه گیری: یافته های حاصل از این مطالعه نشان داد که عصاره ی الکلی گزنه موجب افزایش حساسیت به انسولین در سطح سلول های عضلانی و نیز تحریک ترشح انسولین از سلول های بتای پانکراس در موش های صحرایی rin5f نمی شود. به نظر نمی رسد تأثیر گیاه گزنه در کاهش قندخون از طریق سازوکار های مورد نظر این مطالعه باشد.